Vo derheeme!

von Alfred Kahl (1957)



Ihr lieba Steenseifnerm do fiel mir doch hinte früh wieder amoal woas ei, wu ich noch asu a kleener knirps woar. Es werd verrlechte 1910 oder 1911 gewast sein, do stond eim Bota fersch Riesengebirge , doaß ei Quirl an tulle Sache possiert woar. De Kühe hoatta sich ei dr Nacht vo a Keeta gerissa, de Kochtöppe woarn vum Uwa gehuppt, de Leute aus`m Bette geschmissa. Zeitweilig woar de Stube vuller Kroha. Doas woar an Sensation etliche Tage, de Polizei woar machtlos, an wenn Vieh oo 3 Keeta hoatte, is woar halt murgens wieder lus, bis se schließlich a Paster Demelius aus Schmiedeberg hulln mußta. Dar hoot es wieder ei Ordnung gebrucht.


Doo koam wieder mol woas anders. 1914 eim August wu der 1.Weltkrieg ausbroach an de Landwehr eirückte. Sinnobends woarsch, ich weeß es noch, ols wärsch hinte, wu der Voater mich weckte an Obschied noahm, ferr immer, mit honn a nimme wiedergesahn, mir 3 Kinder an de Mutter, am 3.3. seins schun 42 Juhre wu a fiel. Is woar wull a por Tage dernoch, do deckte dr Siebenhaar Paul bei ins Schindeln. Ima elfe do ging doas Theater lus, heller Sonnenschein, die Mutter Richtern koam om Groabea nunder geprillt, de Franzosa sein do. Na, ich koan euch soan, doaß woar a Ding. Mit a Mistgoabeln, Dreschflegeln, oalles wos es gob, olles uff a Kratschm zu. Na an durt sah`s erscht aus. De Stroaße woar verrammelt mit Egga, Woana, an Jauchafässern, de Feuerwehr hoatte Leinen über die Stroaße gesponnt, Leute mit a Spießa, dr Krause Zimmermann, dr Gustav lachte verschmitzt ei sich nei. Olle wullda se die 2 Autos mit da Franzosa ufhaln, de sullta wull Guldbarrn honn. Ich gleebe, mir honn wull olle die vergangene Nacht nee richtig geschloofa. Nu ju, an do verging de Zeit, asu viel Tränen goabs, jede Wuche koam an Trauerbotschoft.


Zwee prima Sänger hotta mir ei dr Schule. De Meier Martha, an Hofmas Anna , de hätta sullta zer Oper giehn. Oaber de Anna is jitzte ei Kananda. Do fiel mer doch dr Unterricht ei, ins woar domoals nee asu wuhl wie a Andern die amol dabei worn. Mir hoatta tüchtig Hunger, 1917 woar doas Kohlrübajoahr. do woarn mer fruh, wenns wieder heem ging, an 1918 do woarsch nee viel besser. Dr Dukter verschrieb ins immer Eisen. Mir kunnta uf de Knie nee gut furt. Noch`m Kriege wurds a wing besser, bis zer Inflation. Do wurde bei dr Rentenmark erst Leben eim Durfe.


Inser Onkel, dr Turnvoater Hallmann woas hoot dar sich ferr Mühe gemacht. Es hoot ollen immer gefolln, an dr Sportverein, - - woarsch nee monchmol schien? Am 14. Februar honn mern gegründet oa mem Geburtstage, mir woar noch asu schlecht gewurn. Bemm Motorradsjöhring woar dr holbe Kreis uffa Benn, doas Sportkomitee hoat wull olles ausgeheckt woas`s kunnte. Ei dr Versommlung woar wull monchmol woas gefällig. Nu an dann gings wieder lus wie 1914. Woas wor`sch Ende vum Liede? Doas brauch ich euch wull nee erscht zu derzähln! - - - - - -



Aus „Schles.Bergwacht“, SB1957/N12/S208





Erstellt:Winfried Schön;Mail:genealgie@onlinehome.de 17.07.04