Doas Pfeifla
Iech hoa memm Junga a Pfeifla keeft,
a Pfeifla keeft.
Un nu pfefft a,
a pfefft halt.
Wie a Lumpamoan pfefft a,
wenn a uffstieht pfefft a,
wenn a ei de Schule gieht pfefft a,
ei der Schule pfefft a,
wenn a heemkimmt pfefft a,
bem Assa pfefft a,
uff derr Ufabanke pfefft a,
im Bonkatienerbernaboome pfefft a,
a pfefft halt.
Wu a gieht un stieht pfefft a halt.
Uff a Hund, uff a Muhr
pfefft a nei,
uff´`s Kind, wenn`s ei derr Wiege leit,
pfefft a nei,
sugoar uff de aale Grußmutter
pfefft a nei,
reen meschugge sein merr schunn
vo damm verdunnerta Pfeifla.
Meine Aale, de Barbara, resoniert:
„Wa`m hust`n damm Junga a Pfeifla keeft,
zu woas braucht`n da Junge a Pfeifla?
Nubbersch Koarle hoat au kee Pfeifla,
kee Junge eim Dorfe hoat a Pfeifla,
un du bist asu a drenicher Hoans
un keefst damm Junga a Pfeifla!“
Su spricht meine,
an se hoat recht,
blank recht hoat se,
weil se an wiehtunicha Koop hoat
vo damm Pfeifla.
Un wenn iech soa:
„Nu, Junge, woas pfeffst`n?“ -
do pfefft a merr eis Gesichte nei
pfefft a merr,
un do macht a mich reen zerr Funze
macht a mich
doas iech a orndlich dermonscha kemmde.
Un doas olls wäjer damm loabricha Pfeifla!
Un wuhaar kimmt`s?
Doas kimmt olls vu damm Johrmerte kimmt`s;
denn keeft ich`m durt nee doas verdunnerte Pfeifla,
do pfief a nee egoal, da Loasterdorm.
Oaber na woart och, Perschla,
na woart och,
na woart och .
Dier keef ich kee Pfeifla mee,
un wenn de flennst,
doas dich derr Book stißt,
wäjer damm Pfeifla.
v.Unbekannt