Die Ufabank




Oam Kachelufa ganz entlang

do stoand die aale Ufabank.

Dervor a bunter Vorhang hing.

Die Banke woar a praktisch Ding.

Die Teppe, wie die eiser'n Pfoanna,

die foanda Ploatz durt wie die Koanna.

Ma soag doas Zeug ne, doas woar kloar,

weil oalles hingerm Vorhang woar.

Doch uf dar Bank, dam woarma Platzla,

do soassa Oma und doas Katzla.

Besondersch wenn doas Waater schlecht,

woar beeda dieser Ploatz siehr recht.

Die Oma warmte sich a Ricka

und toat durt ganne Strimpe stricka.

Und dernaba ihre Koatze

bewegt' doas Wullkneul mit dar Toatze.

Die Ufabanke woar a Ding,

oan dam derheeme jeder hing.

Fier ihre Dienste soag ich danke

inserer ala Ufabanke.

Oals ich die Heimat hoab besucht,

do hoab ich au oan sie geducht.

Oals ich ei insrer Kiche stoand,

die Ufabanke nimme foand.

Die Koatze is schunt lange tuut,

die Oma uf dam Karchhof ruht.

Weil sich verändert hoat die Welt,

ma die Erinn'rung gern behält.



von Helmut Nitzsche

Erstellt: Winfried Schön; Mail:genealogie@wimawabu.de 08/01/04